Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Προσωπικά Δεδομένα και Ελευθερία του Λόγου

Καταρχήν, με την έννοια ελευθερία του λόγου, εδώ προσωποποιούμαι το λόγο. Ελευθερία έχουν τα πρόσωπα και όχι τα μέσα όπως ο λόγος. Έτσι, με αυτό τον τρόπο δίνουμε την ελευθερία στο συγκεκριμέμο πρόσωπο να χρησιμοποιήσει το λόγο για δικό του σκοπό στο να εκφέρει μίαν άποψη. Φυσικά, δε μπορούμε να λέμε ότι ό,τι θέλουμε και πιθανόν να προσβάλουμε και τον άλλον.
Όταν επικαλείται κανείς το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, ουσιαστικά προϋποθέτει συνειδητά ή ασυνείδητα μια άρρητη παροδοχή: ότι δηλαδή δεν είναι αποκλειστικός κάτοχος μιας προνομιακής αλήθειας, αλλά θέτει την αποψή του στο δημόσιο διάλογο, επακόλουθα μάλιστα στη δημόσια κριτική.
Κάθε ελευθερία έχει ένα όριο, το όριο της ελευθερίας του άλλου.Εφόσον, εμείς αρχίσουμε να λογομαχούμε και να ξεφεύγουμε απο τον εαυτό μας και να λέμε πράγματα ουτοπικά ή κάτι παρόμοια τότε προσβάλλουμε την ελευθερία και τα δικαιώματα κάποιου ατόμου.Εδώ ερχόμαστε στο σημείο για το κατά πόσο ο λόγος πρέπει να είναι τέτοιος ώστε, έστω και αθελά μας να μην προσβάλουμε κάποιον ή να τον θίξουμε όσον αφορά τη προσωπική του ζωή κάτι που έμμεσα δε μας αφορά αλλά αναφεροντάς τα, είναι σαν να χτυπάμε κάποιον κάτω απο τη ζώνη επειδή δε μπορούμε να τον προσβάλουμε αλλιώς χτυπάμε τα επίμαχα σημεία του, κάτι που μερικές φορές είναι αντιδεολογικό.
Πολλοί όμως προσβάλονται χωρίς κανείς να τους θίγει.Π.χ μπορεί κάποιος να αναφέρει ότι είναι άθεος κ δε πιστευει στον χριστιανισμό αυτό ίσως να δυσαρεστήσει και να εξοργίσει πολλούς και με αυτό τον τρόπο να προσβληθούν, αυτό δε σημαίνει όμως πως δεν έχει τ δικαίωμα να εκφέρει τι νιώθει με αντίκτυπο ίσως προσβάλει κάποιον.
Επιπλέον, όταν λέμε η ελευθερία του λόγου έχει κάποια όρια για να μπορέσουμε να το κατανοήσουμε όμως θα πρέπει να είμαστε σε θέση να βρούμε την έννοια του μέτρου, τη κατάσταση εκείνη που θα φέρει σε ισορροποία χωρίς να θίγει ή να καταργεί προσωπικότητες και έννοιες με αποτέλεσμα να βρούμε που ξεκινά η ελευθερία του συναθρώπου και να την σεβαστούμε.
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που ενώ κάποιος θέλει να μιλήσει, να εκφέρει ελεύθερα τη γνώμη του, να μην μπορεί γιατί κάποιος τον εμποδίζει, είτε κάποια ανώτερη δύναμη είτε μέσω ψυχολογικού πολέμου εκεί τότε θα λέγαμε καταπατούμε το δικαίμα του να μιλήσει και με κάποιο τρόπο έτσι να τον προσβάλουμε αφού του αρνούμαστε το δικαίωμα έκφρασης του λόγου.Εδώ ερχόμαστε στην αντίθετη όχθη.
Κρίνοντας μέσα από όλα αυτά καταλήγουμε στο ερώτημα, στο αν γνωρίζουμε και είμαστε σε θέση να κρίνουμε που είναι τα όρια της ελευθερίας μας και τα όρια τησ ελευθερίας του άλλου?!
Κατασυνέπεια...."Η ελευθερία ενός ατόμου, άρα και η ελευθερία του λόγου του, σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου...", με αποτέλεσμα "Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο."
Τα σχόλια δικά σας!! :D

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου