Λειτουργία των μέσων

Είναι κοινό γνωστό ότι οι πηγές μέσα από τις οποίες οι άνθρωποι ενημερώνονται είναι τα ΜΜΕ. Για να πούμε την αλήθεια στη σημερινή εποχή έχουν το ρόλο της 4ης εξουσίας και όλα περνάνε από το χέρι τους πριν προβληθούν και γίνουν γνωστά στο ευρύ κοινό. Το θέμα μας είναι πως λειτουργούν προκειμένου να ανακαλύψουν την είδηση.
Καταρχήν, πολλές φορές ο τρόπος που μπορεί να αντιμετωπίζουν ένα γεγονός μπορεί να είναι αντιεπαγγελματικός ώστε να βγάλουν κάποιο «λαυράκι». Συνεχώς, προσπαθούν μέσα απο διάφορες ιστορίες να δημιουργούν κάτι καινούργιο προκειμένου να βγάλουν κάποια είδηση. Γι’αυτό κάθε φορά που λαμβάνει χώρα ενα περιστατικό οι δημοσιογράφοι είναι εκείνοι που 8α τρέξουν να καλύψουν το ρεπορτάζ. Εκείνη τη στιγμή δε τους ενδιαφέρει κάτι άλλο παρά να είναι οι πρωταγωνιστές στο συμβάν, έτσι τόσο οι κάμεραμαν όσο και οι ρεπόρτερ ενώ μπορεί να γίνεται πανικός, άνθρωποι να κινδυνεύουν, παραμένουν ακλόνητοι, κυνικοί προκειμένου να τραβήξουν κάποιο πλάνο, μοναδικό για να έχουν την αποκλειστικότητα.
Ακόμα, οι άνθρωποι που δουλεύουν στα μέσα, ακόμη, και σε δύσκολη θέση να βρίσκονται ποτέ δεν αφήνουν το καθήκον τους και κυνηγάνε την είδηση,πέρνουν συνεντεύξεις, κάνουν ρεπορτάζ,γενικά δεν αφήνετε τίποτα στη τύχη του. Εκτός, κ αν οι πηγές δεν είναι έγγυρες. Επίσης, τα μέσα πολλές φορές για να γίνουν ελκυστικά στο κοινό χρησιμοποιούν την επίκληση στο συναίσθημα. Έτσι «χτυπάει» τον τηλεθεατή στην ευαίσθητη πλευρά του με αποτέλεσμα να κατορθώσει αυτό που θέλει.
Απο την άλλη τα μέσα ειναι και ένας τρόπος προκειμένου πολύς κόσμος να μπορέσει να εκφέρει τη γνώμη του, ή κάποια ενέργεια του να γίνει φανερή μπροστά στον φακό. Όμως, δεν είναι όλοι ίδιοι, πολλοί είναι αυτοί που για να βγάλουν μια αποκλειστικότητα ίσως να δωροδοκήσουν κάποια άτομα κάτι που αποτελεί αντιδεοντολογικό. Αλλά να μου πείτε κανείς δεν είναι άσφαλτος όπως είπε και η Λαίδη σε συνέντευξη της στο παρελθόν.
Ωστόσο, τα ΜΜΕ καμιά φορά με τον τρόπο τους και στο πώς παρουσιάζουν μιαν είδηση να είναι πιο πομπώδες απ’οτι θα έπρεπε να είναι. Έτσι, συνειδητά ή μη μεγαλοποιούν ή ελαχιστοποιούν στα μάτια μας μια κατάσταση. Δεν υπάρχει ωράριο στα μέσα, ανα πάσα στιγμή μπορεί να ειδοποιηθούν για να καλύψουν ένα συμβάν. Είτε το θέλουν είτε όχι έτσι λειτουργεί το «σύστημα». Φυσικά, υπάρχει και μεγάλος ανταγωνισμός όσον αφορά τη προσπάθεια του κάθε καναλιού να προβάλει πρώτο αυτό την είδηση, και όχι κάποιο αντίπαλο αν και θεωρητικα η λέξη μέσα είναι μια ομάδα, εδω ανακαλύπτουμε ο κα8ένας είναι μονάδα και φέρεται για τη πάρτη του και μόνο εφόσον παίζουν πίσω άλλα συμφέροντα. Εν ολίγης, τα μέσα είναι θα μπορούσαμε τα πούμε, κυνικά, ζόρικα και «αδίστακτα».

Αποτέφρωση

Η καύση των νεκρών εμφανίστηκε στον αρχαιολογικό χώρο κατά την Τρίτη περίοδο της μυκηναϊκής εποχής ( 1250-1100 π.Χ ). Η καύση εξυπηρετούσε την ανάγκη κηδεύσεως στη πατρίδα τους των νεκρών που πέθαιναν στη μάχη σε ξένο έδαφος, με τη μεταφορά της τέφρας στη γενέτειρα τους. Έτσι, η καύση υποδήλωνε τη γενναιότητα, τη φιλοπατρία και τις πολεμικές ικανότητες, με αποτέλεσμα να επιβάλλεται ως η κατάλληλη απόληξη για έναν ήρωα.Κατα τους πρωτογεωμετρικούς και γεωμετρικούς χρόνους εδραιώθηκε η καύση των νεκρών για τους ενήλικες, παρά το γεγονός ότι τα παιδία ενταφιάζονταν. Κατά το 100 μ.χ όμως πιθανολογείται ότι εξαιτίας της εξάπλωσης του χριστιανισμού τερματίστηκε η τακτική της καύσης των νεκρών. Το ζήτημα της καύσης των νεκρών ανέκυψε στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ το 1874 ύστερα απο τη δημοσίευση του βιβλίου Cremation : the treatment of the body after death.
Το θέμα της καύσης των νεκρών αρχίζει να παίρνει σιγά σιγά μεγαλύτερες διαστάσεις, λόγω της πληρότητας των νεκροταφείων και της δυσκολίας εύρεσης χώρου ταφής κυρίως στις μεγαλουπόλεις. Ορισμένες θρησκείες τη δέχονται άλλες όχι. Έτσι, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησιά δεν απαγορεύει τη καύση. Η Ορθόδοξη ιουδαϊκή θρησκεία όμως την απαγορεύει ρητά. Η ανατολική ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία απαγορεύει την καύση. Γιαυτό αξίζει να επισημανθεί ότι ένας από τους βασικούς λόγους που η εκκλησία τίθεται υπέρ του ενταφιασμού των νεκρών είναι το γεγονός ότι ο Χριστός ενταφιάστηκε. Επίσης, κατά την ορθοδοξία το ανθρώπινο σώμα είναι ναός του Αγίου Πνεύματος και γι’αυτόν τον λόγω τυγχάνει σεβασμού. Αντιθέτως, οι θρησκείες οι οποίες υποστηρίζουν την καύση των νεκρών, αντιμετωπίζουν το σώμα ως φυλακή της ψυχής, ως κάτι μιαρό το οποίο πρέπει να καταστραφεί. Στην ορθοδοξία όμως η καύση του σώματος θεωρείται ότι προσβάλει τον Θεό αφού ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί κατ’είκονα Του. Επειδή, στη Δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν οι ψυχές και τα σώματα των νεκρών, η ταφή συμβολίζει την ανάσταση ενώ η καύση τη διάλυση.
Ένα από τα επιχειρήματα των υποστηρικτών της αποτέφρωσης είναι οι λόγοι υγιεινής. Κατά τη γνώμη τους, με τον ενταφιασμό των νεκρών προκαλείται ατμοσφαιρική ρύπανση, μόλυνση της γης και του υδροφόρου ορίζοντα. Πρόσφατα έρευνες αποκαλύπτουν ότι παρά το ότι η καύση παρουσιαζόταν ως φιλική προς το περιβάλλον, έχουν δημιουργηθεί ανησυχίες για τα απόβλητα τα οποία διοχετεύονται στην ατμόσφαιρα. Παρότι η νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυστηρή σχετικά με αυτές τις εκπομπές υπάρχουν ακόμα πηγές μόλυνσης.
Ακόμη το δικαίωμα στη καύση των νεκρών εντάσσεται στο δικαίωμα της ελευθερίας θρησκευτικής συνείδησης. Επίσης καλύπτεται από το περιεχόμενο του δικαιώματος της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας χωρίς να αντιτίθεται στη δημόσια τάξη ή τα Χριστά ήθη. Η τροπολογία που υπερψηφίστηκε στη Βουλή σχετικά με την αποτέφρωση παρέχει το δικαίωμα στη καύση για όσους οι θρησκευτικές πεποιθήσεις επέτρεπαν την μετά θάνατον καύση. Τέλος , το ζήτημα της πολιτικής κηδείας δεν είναι απαραίτητο να διευθετηθεί με κάποια συγκεκριμένη νομοθετική διάταξη.
Τα σχόλια δικά σας ....

Εγκληματικότητα

Σε ένα σύγχρονο περιβάλλον όπου τα φαινόμενα βίας και εγκληματικής συμπεριφοράς τείνουν να γίνουν καθημερινό φαινόμενο και να "δηλητηρίαζουν" την ομαλή κοινωνική διαβίωση των ανθρώπων, πρωτοβουλίες και προώθηση πολιτικών που αποβλέπουν στη πρόληψη και την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.

Οι δείκτες εγκληματικότητας αυξάνονται σε ραγδαίο βαθμό σε διάφορους χώρουσ όπως στα σχολεία, στις διάφορες πλατείες μεταξύ συμμοριών. Επίσης, όσον αφορά τισ ληστείες, τη κακοποίηση ανθρώπων(βιασμοί,δολοφονίες,κλπ), είναι ένα σημαντικό γεγονός που αντί να μειώνεται με το πέρασμα των χρόνων όλο και αυξάνεται,και αυτό μας οδηγεί στο ερώτημα...μα το ελληνικό κράτος τι κάνει για όλα αυτά?,ποιοί είναι οι μηχανισμοί του προκειμένου να το ελαττώσουν? Οι νόμοι θα πρέπει να εφαρμόζονται χωρίς κυρώσεις ή να παραβλέπονται για κάποιο άτομο π.χ. καθώς έτσι παραβιάζονται οι νόμοι και οι περισσότεροι άνθρωποι ενώ στηρίζονται σε αυτούς προκειμένου να βρούν το δίκιο τους, εφόσον δεν μπορούν να κάνουν κάτι δοαφορετικό οι ίδιοι, ειδάλλως ο καθένας απο μας θα πέρνε τη διακαιοσύνη στα χέρια του.

Κατά συνέπεια, το ζήτημα της εφαρμογής των νόμων είναι αείποτε το σοβαρότερο πρόβλημα της λειτουργίας των πολιτειών και παραμένει ολόϊδιο.Το είχε επισημάνει ο Θουκυδίδης: «χείροσι νόμοις ακινήτοις χρωμένη πόλις κρείττων εστίν, ή καλώς έχουσιν ακύροις». Δηλαδή, ισχυρότερη και ευτυχέστερη είναι η πολιτεία που κυβερνάται με κακούς νόμους που εφαρμόζονται παρά με καλούς που δεν εφαρμόζονται.Κατ'αυτά τα λεγόμενα η ατιμωρισία είναι αυτή που πολλαπλασίαζει την εγκληματικότητα.

Πολλοί, λένε πως η εγκληματικότητα άρχισε να εξελίσεται σαν φαινόμενο με την έλευση των αλλοδαπών στη χώρα μας. Επειδή, δεν είχαν διαφορετικό τρόπο ώστε να επιβιώσουν η αρχική και μόνη τουσ λύση ήταν να κλέβουν και στη χειρότερη περίπτωση προκειμένου να τα καταφέρουν ίσως και να σκότωναν, έτσι άρχισαν να κατηγορούντε και σε κάθε συμβάν, που λαμβάνει χώρα ως πρώτοι ύποπτοι είναι οι ξένοι, έτσι μέσα από αυτό πρικύπτει και το φαινόμενο του ρατσισμού.

Εγλήματα, σήμερον ημέρα γίνονται κάθε μέρα. Δέν υπάρχει ημέρα που ένα γεγονός ανάλογου είδους να μην αναφερθεί στις ειδήσεις. Γιατί, να συμβαίνουν όλα αυτά, τι φταίει?, τι είναι αυτό που οδηγεί έναν άνθρωπο να προβεί σε ένα έγκλημα και στη συνέχεια να στιγματιστείίσωσ και για όλη του τη ζωή. Μήπως, τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο καθένας?. Μεγάλο, ποσοστό του πληθυσμού αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβήματα, αν ήταν όμως ο καθένας να προβεί σε κάποιο έγκλημα όλοι θα ήμασταν είτε μέσα στις φυλακές, είτε σε σοφρωνιστικά ιδρύματα.

Αυτά, τα άτομα όμως θα πρέπει να τηρούνται υπό παρακολούθηση και να κάνουν κάποια φαρμακευτική προκειμένου να λύνουν τα προβλήματα τους έτσι, και όχι να καταφεύγουν σε εγκληματικές πράξεις.

Κατά συνέπεια για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας τόσο η αστυνομία όσο και το κράτος θα πρέπει να λάβουν ειδικά μέτρα, τόσο για την καταπολέμηση αυτού του φαινομένου όσο και για την εύρεση των εγκληματιώνκαι σε αυτό το σημείο σημαντικό ρόλο παίζει και η εγκληματολογία καθώς μέσα απο το προφίλ του δράστη που φτίαχνεται με τη βοήθεια τους να ερχόμαστε πιο κοντά στο να τους συλαμβάνουν.

Εν ολίγης, η εγκληματικότητα δε θα πάψει ποτέ να είναι σημείο αναφοράς όσον αφορά συζητήσεις στις ειδήσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Προσωπικά Δεδομένα και Ελευθερία του Λόγου

Καταρχήν, με την έννοια ελευθερία του λόγου, εδώ προσωποποιούμαι το λόγο. Ελευθερία έχουν τα πρόσωπα και όχι τα μέσα όπως ο λόγος. Έτσι, με αυτό τον τρόπο δίνουμε την ελευθερία στο συγκεκριμέμο πρόσωπο να χρησιμοποιήσει το λόγο για δικό του σκοπό στο να εκφέρει μίαν άποψη. Φυσικά, δε μπορούμε να λέμε ότι ό,τι θέλουμε και πιθανόν να προσβάλουμε και τον άλλον.

Όταν επικαλείται κανείς το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, ουσιαστικά προϋποθέτει συνειδητά ή ασυνείδητα μια άρρητη παροδοχή: ότι δηλαδή δεν είναι αποκλειστικός κάτοχος μιας προνομιακής αλήθειας, αλλά θέτει την αποψή του στο δημόσιο διάλογο, επακόλουθα μάλιστα στη δημόσια κριτική.

Κάθε ελευθερία έχει ένα όριο, το όριο της ελευθερίας του άλλου.Εφόσον, εμείς αρχίσουμε να λογομαχούμε και να ξεφεύγουμε απο τον εαυτό μας και να λέμε πράγματα ουτοπικά ή κάτι παρόμοια τότε προσβάλλουμε την ελευθερία και τα δικαιώματα κάποιου ατόμου.Εδώ ερχόμαστε στο σημείο για το κατά πόσο ο λόγος πρέπει να είναι τέτοιος ώστε, έστω και αθελά μας να μην προσβάλουμε κάποιον ή να τον θίξουμε όσον αφορά τη προσωπική του ζωή κάτι που έμμεσα δε μας αφορά αλλά αναφεροντάς τα, είναι σαν να χτυπάμε κάποιον κάτω απο τη ζώνη επειδή δε μπορούμε να τον προσβάλουμε αλλιώς χτυπάμε τα επίμαχα σημεία του, κάτι που μερικές φορές είναι αντιδεολογικό.

Πολλοί όμως προσβάλονται χωρίς κανείς να τους θίγει.Π.χ μπορεί κάποιος να αναφέρει ότι είναι άθεος κ δε πιστευει στον χριστιανισμό αυτό ίσως να δυσαρεστήσει και να εξοργίσει πολλούς και με αυτό τον τρόπο να προσβληθούν, αυτό δε σημαίνει όμως πως δεν έχει τ δικαίωμα να εκφέρει τι νιώθει με αντίκτυπο ίσως προσβάλει κάποιον.

Επιπλέον, όταν λέμε η ελευθερία του λόγου έχει κάποια όρια για να μπορέσουμε να το κατανοήσουμε όμως θα πρέπει να είμαστε σε θέση να βρούμε την έννοια του μέτρου, τη κατάσταση εκείνη που θα φέρει σε ισορροποία χωρίς να θίγει ή να καταργεί προσωπικότητες και έννοιες με αποτέλεσμα να βρούμε που ξεκινά η ελευθερία του συναθρώπου και να την σεβαστούμε.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που ενώ κάποιος θέλει να μιλήσει, να εκφέρει ελεύθερα τη γνώμη του, να μην μπορεί γιατί κάποιος τον εμποδίζει, είτε κάποια ανώτερη δύναμη είτε μέσω ψυχολογικού πολέμου εκεί τότε θα λέγαμε καταπατούμε το δικαίμα του να μιλήσει και με κάποιο τρόπο έτσι να τον προσβάλουμε αφού του αρνούμαστε το δικαίωμα έκφρασης του λόγου.Εδώ ερχόμαστε στην αντίθετη όχθη.

Κρίνοντας μέσα από όλα αυτά καταλήγουμε στο ερώτημα, στο αν γνωρίζουμε και είμαστε σε θέση να κρίνουμε που είναι τα όρια της ελευθερίας μας και τα όρια τησ ελευθερίας του άλλου?!

Κατασυνέπεια...."Η ελευθερία ενός ατόμου, άρα και η ελευθερία του λόγου του, σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου...", με αποτέλεσμα "Κάθε λόγος μπορεί να έχει αντίλογο. Κάθε αντίλογος πρέπει να έχει λόγο."

Τα σχόλια δικά σας!! :D

Ένα τηλεπαιχνίδι που κυριαρχεί στο φετινό πρόγραμμα του Αντ1 με τηλεπαρουσιάστρια την Ευγενία Μανωλίδου και διχάζει πολλές γνώμες.Άλλοι το αποκαλούν σκληρό reality και άλλοι απλώς ένα τηλεπαιχνίδι με σκοπό να ψυχαγωγήσει το κοινό και να του κινήσει τη περιέργεια και το ενδιαφέρον.

Παρακωλουθόντας αρκέτα απο τα επισόδεια που έχουν προβληθεί θα έλεγα πως μόνο αμέτοχη δε με άφεισε καθώς μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση γιατί δε μπορούσα να φανταστώ πως κάπιοι άνθρωποι επιλέγουν να πάνε σε ένα τέτοιο είδους παιχνίδι με απώτερο σκοπό να βγάλουν κάποιο χρηματικό πόσο.Σκεφτόμουν μέσα μου,μα ποιός σοβαρός άνθρωπος θα πήγαινε σε μια τέτοιου είδος εκπομπή, να γίνει κοινώς θέαμα στα μάτια χιλίαδων ανθρώπων για να βγάλει τι?200.000 ευρώ.

Να μου πεις δεν έχουν όλοι αυτό το ταμπού που ίσως να διακατέχει το δικό μου χαρακτήρα, ίσως για να πάς εκεί να θέλει μόνο θάρρος και ειλικρίνια, θα λέγα επιπλέον και΄αρκετό θράσος!Εμάς, όμως σαν απλούς τηλεθεατές όλα αυτά ίσως να μη μας νοίαζουν, αλλά για το μόνο που είμαστε σίγουροι είναι να μάθουμε τα προσωπικά του άλλου και με αυτό τον τρόπο να ψυχαγωγούμε τον εαυτό μας και να έχουμε ισως καμια φορά εριστική στάση προς τον διαγωνιζόμενο "και καλά" να ειρωνευτούμε τη καταστασή του ξεχνόντας καμιά φορά πως κ εμείς ίσως να έχουμε βρεθεί στην ίδια θέση αλλά δεν έχουμε τόσο το θάρρος να το ομολογήσουμε γιάτι κάτι να φοβόμαστε,και αυτό ίσως να είναι η γνώμη του τρίτου, κάτι που σε αυτό το τηλεπαιχνίδι πάυει να ισχυεί.

Παρόλα αυτά υπάρχουν και στιγμές που ακούγοντας μιαν απάντηση μπορεί να σοκαριστούμε και να μείνουμε άναυδοι λές και ακούμε κάτι για πρώτη φορά ή είναι κάτι το ουτοπικό, ακόμα και σε αυτή τη περίπτωση δεν είμαστε αμέτοχοι, μερικοί απο μας ίσως ταυτιστούμε με τον παίχτη και έμμεσα να τον ενθαρίνουμε για την αποφασή του αυτή.Άλλοι πάλι, να εναντιωθούν και να έχουν μια τελείως αντίθετη άποψη.

Με λίγα λόγια όπως είπα και στην αρχή είναι ένα σκληρό reality που προέρχεται απο την Αμερική καθώς και στη χώρα του κάνει θραύση.Eσείς τι έχετε να πείτε επί του θέματος?Βασικά,το έχετε δει ποτέ?Αν ναι,σας άρεσε?Τα σχόλια δικά σας...